Πίσω από πόρτες κλειστές

Πίσω από κλειστές πόρτες. Μια εικαστική και οπτικοακουστική εγκατάσταση για την έμφυλη βία στο Αρχοντικό Μπασάρα στην Καστοριά.

Η ελευθερία είναι ένα άλογο που τρέχει. Πώς μυρίζει ένα σπίτι όπου δεν μιλάνε ποτέ; Πώς βγαίνεις από τον λαβύρινθο όταν εσύ είσαι ο λαβύρινθος, αυτός που ψάχνει την έξοδο και η ίδια η έξοδος μαζί; Αν η ασφάλεια είναι μια αγκαλιά, τότε τι είναι μια αγκαλιά που σε πνίγει; Κι αν η αγάπη είναι, όπως λέτε, τα πάντα, είναι η αγάπη πάντα αγάπη; Όλοι μας ξέρουμε τι χωρίζει η τιρκουάζ γραμμή. Αλλά ποιος και πού και πότε την ορίζει;

Τον Ιανουάριο ξεκινήσαμε να δουλεύουμε πάνω σε συνεντεύξεις γυναικών που έχουν υποστηριχθεί από το Κέντρο Συμβουλευτικής του Δήμου Καστοριάς. Ζωγραφίσαμε, συζητήσαμε και αυτοσχεδιάσαμε προσπαθώντας να βρούμε μια γλώσσα να μιλήσουμε για όσα στο σπίτι μας δεν μιλάμε ποτέ. Και ενώ ήμασταν σχεδόν έτοιμοι να μοιραστούμε τη δική μας –μεταποιημένη καλλιτεχνικά– εμπειρία σε μια εικαστική εγκατάσταση με ζωντανές περφόρμανς, ήρθε η πανδημία και μας σταμάτησε. Τα κρούσματα της έμφυλης βίας αυξάνονταν κατακόρυφα κατά την περίοδο του εγκλεισμού. Είχαμε χρέος να συνεχίσουμε, να μιλήσουμε, ειδικά τώρα, για όλα αυτά που συμβαίνουν πίσω από πόρτες κλειστές.

Από τις 20 μέχρι τις 28 Ιουνίου ανοίγουμε τις πόρτες του αρχοντικού Μπασάρα και σας προσκαλούμε να περιπλανηθείτε ελεύθερα μέσα σε εικαστικές, βίντεο και ηχητικές εγκαταστάσεις, με φράσεις αυτούσιες από τις συνεντεύξεις των γυναικών και τα προσωπικά τους αντικείμενα, με τις δικές σας σκέψεις που μοιραστήκατε μαζί μας.